سالاری: کاری نکنیم که مردم درخت نکارند
عضو شورای شهر تهران گفت: از آنجایی که مساله باغ ها از جهات مختلف برای شهر تهران حائز اهمیت است، خبرنگار ایرنا در این باره و با موضوع شرایط تشخیص باغ بودن یا نبودن پلاک های ثبتی به سراغ رییس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای اسلامی شهر تهران رفته و روز شنبه با وی مصاحبه کرده است.
به گزارش شوراآنلاین، محمدسالاری که عضویت در دوره قبلی شورای اسلامی شهر تهران را نیز تجربه کرده معتقد است: برای حفظ باغات پایتخت بازنگری در قوانین فرادستی ضرورت دارد.
وی که با صراحت می گوید « در ۲ دهه اخیر مدیران شهری با رویکرد صرف درآمدزایی برای شهر و رسیدن به منافع مالی رویکردی را اتخاذ کردند که موجب شد بسیاری از درختان از بین برود» تاکید دارد باید فکری اساسی برای ملاک های تشخیص باغات کرد.
سالاری تاکید دارد که در حال حاضر «کمیت و تعداد درختان» در تشخیص باغ بودن ملاک عمل است و این موضوع موجب می‌شود شهروندان برای جلوگیری از باغ شدن ملک خود، دیگر درخت نکارند.
وی با بیان اینکه نباید دچار افراط و تفریط شویم، بلکه همه ابعاد موضوع را در نظر بگیریم تصریح می کند: مالکان باغات باید از داشتن باغ به منفعت برسند و این انگیزه ای شود تا مالک، باغ را حفظ کند. باید در عین اینکه نگاهمان حفاظت از باغات است به حقوق مردم هم توجه کنیم.
عضو شورای تهران می گوید: در مصوبه خانه- باغ بسته‌های تشویقی در نظر گرفته شده اما باغات تهران – خارج از موضوع شمول مصوبه خانه باغ – هم نیازمند بسته‌های تشویقی دیگری است.
وی تاکید می کند: ارزیابی رفتار جامعه شهری و روستایی کشور طی دهه ها و سده‌های گذشته نشان می دهد که جوامع مبتنی بر تمایلات ذاتی خود به درخت و محیط زیست، درختان را کاشته اند و باغات را ایجاد کرده‌اند.
سالاری با بیان اینکه علاقه به درختان موجب شکل گیری تهران به عنوان باغ شهر و خانه باغ شده بود و تعداد قابل توجهی از درختان در املاک ایجاد و نگهداری شده اند می افزاید: این درختان اکنون دارای بُن‌های قابل توجهی هستند اما در عین حال این نگرانی و پرسش وجود دارد که آیا صرفاً اتخاذ رویکرد سلبی و تنبیهی برای حفظ باغات موجب افزایش صیانت و حفاظت از درختان و باغات می‌شود یا این رویکرد کاهش زمینه های حفاظت از درختان را به دنبال خواهد داشت؟
عضو شورای اسلامی شهر تهران ادامه می دهد: رفتار شورای شهر تهران در دوره پنجم و مدیریت شهری فعلی، دیده بان های شهری، رسانه‌ها و جامعه مبنی بر برخوردهای سلبی و بسته‌های تنبیهی سخت گیرانه برای حفظ باغات در نوع خود قابل تأمل و تا حدی درست است اما به نظر می‌رسد این رویکردهای سختگیرانه شورا و شهرداری می‌بایست در ادامه راه تعدیل و مجموعه‌ای از بسته‌های تشویقی برای حفاظت از باغات ارائه شود.
سالاری خاطرنشان می کند: نگرانی جدی وجود دارد که اگر در تأیید میزان خسارت مربوط به قطع درختان یا در تشخیص باغات صرفاً رویکرد سختگیرانه اتخاذ کنیم در آینده جامعه شهری ذاتاً با هر نوع نهال و کاشت درخت رابطه تقابلی پیدا کند و این بسیار خطرناک است.
