بسم الرب شهدا؛سلام بر ارباب شهدا

/یادداشت میهمان/

چند روزی هست که در گوشه کنار شهر، رسانه ها، فضای مجازی و حقیقی خبر از حذف نام متبرک شهید از شهر به گوش می رسد. با خود به فکر فرو رفتم در هیاهوی صدای طبلُ زنجیر، سیاهی غم شهادت فرزند سوم حضرت زهرا (س) چقدر آرام در حال پاک کردن نام درخشان شهید از کوچه و گذر شهر هستند، البته با کمی تفکر جای تعجب در دوره پنجم مدیریت شهری نخواهد بود، زیرا در دوران انتخابات نامی از شهدای گرانقدر برده نمی شد. همین کم سو شدن نور شهدا در شهر قلمم را به حرکت انداخت تا از تو بنویسم ای شهید، از تو که شاید نمی دانند شهید کیست و شهادت چیست؟

شهادت به معنای حضور همراه مشاهده است، کدامین حضور بصر یا بصیرت.

اما در مکتب دین، شهادت یعنی جهاد با دشمن های خدا و اهل بیت (ع) و جان خود را در راه آفریدگارش تقدیم کردند. درست همانند آن امام همام، که اولین شهید محراب شد و دیگری در کربلا سَر های خود را در راه خدا هدیه کردند تا دین به دین، میراث به میراث زنده بماند. پس کسی که جان خود را در راه خدا و حفظ دین از دست می دهد شهید صدایش می زنند و شهید در درجه شهادت، فرشتگان درگاه الهی به استقبالش می روند و او را به محضر آفریدگار خود خدا می رسانند.

شهید آگاهانه، خالصانه حق را یاری می کند و با هر ظالمی که به مظلوم هجوم می آورد ستیز خواهد کرد، جان خود را به مظلوم می دهد تا ظلم پایدار نماند، کاری که همین فرزندان ایران زمین بعد از انقلاب اسلامی برای دفاع از خاک مقدس جمهوری اسلامی ایران کردند. فرزندانی که در همین کوچه هایی که نامشان ستاره شهر شده است باید کودکی، جوانی و بزرگسالی می کردند. بازی را به خاکریز ترجیح دادند، مادر، پدر، فرزند و همسر خود را رها کردند تا من، تو، ما با اقتدار بر روی خاک سه رنگ سرخُ سفیدُ سبز قدم بر داریم.

از زمانی که دولت حسن روحانی به مسند قدرت تکیه زد با شعار حذف سه صفر از واحد پولی ایران ذهن های مردم را برای حذف آماده کردند و گویا حذف نام شهید از شهر، همان حذف پول های بیت المال از مردم است. اصلا ضرورت این دوره از مدیران بر کرسی نشسته با رای مردم حذف است، حذف مدیران اسبق مدیریت شهری پرافتخار دوره ی قبل که یادگارهایی از قبیل تونل، دریاچه، مترو، بزرگراه های طبقاتی و … بر جا مانده فراموش شود و شهر را به افرادی که تازه در حال تجربه اندوزی هستند بسپارند.

من از مدیریت شهری دوره پنجم سوال دارم؟
بزرگراه آیت الله هاشمی رفسنجانی، خیابان استاد عزت الله انتظامی و خیلی دیگر از اسامی معابر پایتخت که با نام های طویل شروع می شود که قطعا در نامگذاری این اسامی هیچ ثلمه ای هم به اسلام و شهر وارد نمی شود آیا آنها هم مختصر می شود، مثلا بزرگراه رفسنجانی و …. که قرعه مختصر نویسی باید به شهیدی که زندگی و جان خود را برای ما تقدیم کرده بیافتد.

جناب حناچی شهردار تهران، شما که با تحصیلات عالیه بر مدیریت تکیه زده اید آیا می دانید که الگوی همه شهرها در دنیا پایتخت آن شهر هست، حذف نام شهید در پایتخت که ام القرای جهان اسلام می نامند یعنی حذف در ایران و اسلام، یعنی الگو برای شهرهای دیگر.
تا جایی که ذهن مخدوش من یاری می کند زمانی که از شورای شهر تهران رای مدیریت شهری دوره پنجم را گرفتید اولین عکسی که منتشر کردید عکسی با لباس دوران جنگ بود و خود را رزمنده نامیدید.

قدرت و شهرت اینقدر سرکش است که حتی عکس منتشر شده خود را فراموش کرده اید یا مشاور های شما هم نقشه حذف سومین شهردار در دوسال اخیر را دارند که با حذف نام شهید، شهردار سوم هم حذف.

من به عنوان یک شهروند بزرگ شده و ساکن کلانشهر تهران، بدون انتشار عکس در فضاهای مجازی، همانند خیلی از مردم با غیرت شهرم از این مرز و بوم دفاع کردند دفاع کردم و به شما پیشنهاد می کنم از بدو مدیریت شهری دوره پنجم هر کاری در ناآرامی شهر صورت گرفت سکوت اختیار کردیم ولی بگذارید نام فرزندان آرمیده در خون برای پدر، مادر، همسر و فرزندان شهدا بماند آنها با سلام و خداحافظی این اسامی روز و شب خود را به پایان می رسانند.
در انتهای این چند خط درد و دل شهروندی یاد دیالوگ ماندگار فیلم معروف محمدرسول الله (ص) افتادم که زمانی مردم برای تخریب بُت ها به شهر و کاخ ها هجوم آورند، ابوسفیان به عایشه گفت مردم را بگیرید زندانی کنید، درب های کاخ را ببندید، عایشه یک پاسخ داد؛ درب ها را بستیم، مردم را زندانی کردیم، با قلب هایشان چه کنیم، محمد (ص) از طریق قلب ها نفوذ کرده است.

جناب حناچی شهردار تهران ، شما با وجود این شهیدان و ایجاد امنیتی که این دلیران مردان با دادن خونشان در جامعه اسلامی ایجاد کردن بر مدیریت شهری تکیه کرده اید، شهدا از طریق قلب های مردم نفوذ پیدا کرده است.

شهیدان زنده اند الله اکبر — به خون آغشته اند الله اکبر

چشمان می بینند، جامعه هوشیار است…
درد و دل یک شهروند؛ ش_الف