محمد علیخانی گفت: در طرح تفصیلی مثلا گفته شده در فلان پهنه باید چهار طبقه ساخته شود، ولی ما تقاضا‌های زیادی داریم که افرادی می‌خواهند شش طبقه بسازند. اما چون طرح تفصیلی مصوبه شورای عالی شهرسازی محسوب می‌شود چنین اجازه‌ای نباید داده شود.
به گزارش شوراآنلاین، محمد علیخانی رئیس کمیسیون عمران و حمل نقل شورای اسلامی شهر تهران درخصوص اینکه چرا در بستن بودجه سال ۹۹ شهرداری تهران شرایط کرونا در نظر گرفته نشد، گفت: زمانی که ما بودجه را برای سال ۹۹ می‌بستیم هیچکس نمی‌دانست کرونا دارای چه ابعادی است. چون واقعا این بیماری شناخته شده نبود و هیچکس نمی‌دانست چه اتفاقی در حال رخ دادن است. اما در ادامه که مشکلاتی پیش آمد ما دو مصوبه در صحن شورای شهر داشتیم با عنوان مصوبه کرونای یک و مصوبه کرونای دو که به منظور تسهیل بخشی از کار‌ها بود و مشکلاتی که مدیریت شهری داشت. طی این دو مصوبه بخشی از آن مشکلات را تا حدی تسهیل کردیم تا کار‌ها روان‌تر شود.
وی ادامه داد: همچنین شهرداری از شورای شهر درخواست مجوز داشت به خاطر کسب و کار‌هایی مثل غرفه‌هایی که شهرداری اجاره داده یا غرفه‌هایی که در پایانه‌های بین شهری که متعلق به شهرداری هستند و اجاره داده شده است. چون درآمد‌ها کاهش پیدا کرده یا کلا تعطیل شده بودند. اینها، چون قرارداد داشتند درآمدهایشان پیش بینی شده بود و شهرداری باید مجوز می‌گرفت و می‌بخشید یا تخفیف می‌داد. ما در شورای شهر این مصوبات را تصویب کردیم و درباره وضع کرونا این اقدام‌ها را داشتیم.
عضو شورای شهر تهران اظهار داشت: اما دولت هم مصوبه داشت و اعتبار بیش از صد میلیاردی را برای مقابله با کرونا در نظر گرفت که باید به بعضی از بخش‌هایی که متضرر شده بودند داده می‌شد. یا قسمت‌هایی مثل بخش حمل و نقل و خدمات شهری که باید فاصله اجتماعی در آن‌ها رعایت می‌شد. در این بخش‌ها علی رغم اینکه باید کمک می‌شد، اما دولت متاسفانه کمکی صورت نداد. من بعید می‌دانم آن اعتبار به طور کامل هزینه شده باشد و این اشکالات به این بر می‌گردد که در جا‌هایی باید بودجه‌های اضطراری و کمک‌هایی انجام شود که این اتفاق نیفتاد.
علیخانی با بیان اینکه تمام بار روی دوش خود شهرداری بوده افزود: مدیریت شهری به تنهایی در بخش‌هایی که زیان دیدند و نیاز به تخفیف و بخشیدن داشتند کار‌هایی را انجام داده و از درآمد‌ها و ساخت و سازهایش کاسته شده است. البته این موارد در بودجه پیش بینی شده بود. اما در دوره کرونا بخشی از کار‌ها متوقف شده یا تعطیل شده و همه اینها تاثیرگذار بود. قسمتی هم مربوط به سیاست‌هایی بود که در این دوره اتخاذ شده بود که آن موارد هم باعث کاهش درآمد‌ها شد. مثل سیاست‌هایی که مدیریت شهری در حوزه ساخت و ساز پیش بینی کرده بود. مثلا اینکه خارج از طرح تفصیلی به هیچ کس مجوز ساخت و ساز داده نشود.
وی ادامه داد: در طرح تفصیلی مثلا گفته شده در فلان پهنه باید چهار طبقه ساخته شود، ولی ما تقاضا‌های زیادی داریم که افرادی می‌خواهند شش طبقه بسازند. اما چون طرح تفصیلی مصوبه شورای عالی شهرسازی محسوب می‌شود چنین اجازه‌ای نباید داده شود. دادن این نوع مجوز‌ها درآمد قابل توجهی برای شهرداری دارد، اما مدیریت شهری و شورای شهر در این دوره دست خودش را هم بست و گفت ما چنین درآمد‌هایی را نمی‌خواهیم و کاری که غیر قانونی و مغایر با سیاست‌هایی است که ما داریم نباید اتفاق بیفتد؛ بنابراین در جا‌هایی هم ما مصوباتی داشتیم که به لحاظ درآمدی به ضرر خود ما بوده و دست ما را بسته و درآمد‌های ما را کاهش داده است.
عضو شورای شهر تهران بیان داشت: حالا مسائلی مثل کرونا، تورم چهل تا پنجاه درصدی و تحریم هم اتفاق افتاده و تبدیل به مشکلی مضاعف شده و هزینه‌ها بالاتر رفته است. به واقع همه این عوامل دست به دست هم داده اند و در وضع پیش آمده تاثیر گذاشته اند و نمی‌شود یک بعدی به قضیه نگاه کرد. البته من نمی‌خواهم بگویم همه اقدام‌ها و کار‌های ما در شورای شهر و مدیریت شهری مطلوب و ارزشمند بوده است. امروز کدام بخش از کشور را می‌بینیم که بی اشکال باشد. همه بخش‌ها مشکلاتی دارند، اما مساله عمده به منابع مالی بر می‌گردد. یعنی اگر برای مثال از وضع مترو شکایت داریم در صورتی که اعتبار مالی لازم وجود داشته باشد به راحتی کار توسعه مترو پیش برده خواهد شد.
علیخانی با بیان اینکه مشکل ما فقدان پول و اعتبارات مالی است افزود: اما ما در شورای شهر مصوباتی هم داشته ایم که منابع مالی برای مسائل شهری ایجاد کنیم که این مصوبات نیاز داشته که یک مرجع بالادستی هم آن‌ها را به تصویب برساند. مثلا ما به منظور ایجاد درآمد برای ساخت مترو می‌بینیم دولت که بدهی هایش را تصفیه نمی‌کند و سهمش را نمی‌پردازد. پس باید چه کار کرد. باید ما یک درآمدی ایجاد کنیم که این درآمد درست و اصولی هم باشد. مثلا ضوابط مربوط به طرح تفصیلی در آن رعایت شود و اقدامی مغایر با مقررات انجام نشود.
وی ادامه داد: برای این کار در اطراف ایستگاه‌های مترو و کلا ایستگاه‌های حمل و نقل عمومی که به عنوان تی او دی یا توسعه بر محور حمل و نقل عمومی که در حال حاضر در دنیا هم شناخته شده تا شعاع سیصد یا حتی ششصد متر مجوز بلندمرتبه سازی داده شود و مثلا مراکز تجاری و اداری ساخته شود تا شهروندان وقتی از محل کارشان خارج می‌شوند با پیاده طی کردن یک مسافت سیصد تا ششصد متری خود را به ایستگاه حمل و نقل عمومی برساند.
علیخانی تصریح کرد: به جای اینکه جمعیت را به نقاط دوردست شهر مثل منطقه بیست و دو ببریم و در آنجا اقدام به ساخت و ساز کنیم و در آخر بگوییم این ناحیه از شهر مترو ندارد و مردم را رها کنیم تا زمانی که در سال‌های آینده مترو به آن نقطه از شهر برسد. طی این مدت چه اتفاقی خواهد افتاد و این مردم از چه طریقی رفت و آمد کنند؟ تنها راهی که دارند این است که از خودرو شخصی استفاده کنند. ولی اگر این مجوز‌ها تعریف شود شرایط به گونه دیگری خواهد بود.
رئیس کمیسیون عمران و حمل نقل شورای شهر بیاد داشت: در بافت فرسوده یکی از اشکالاتی که الان وجود دارد این است که همه می‌گویند بافت فرسوده باید درست شود، اما می‌بینیم که اتفاق زیادی نمی‌افتد و خیلی جزئی بازسازی‌هایی صورت می‌گیرد. ولی این بافت‌های فرسوده الان حالت وحشتناکی به خود گرفته و در مناطق جنوب شهر یا نقاط دیگر به یکی از معضلات عمده تهران تبدیل شده و اگر اتفاقی مثل زلزله رخ بدهد آمار قابل توجهی از قربانیان در این بافت‌ها اتفاق خواهد افتاد.
وی افزود: یکی از کار‌هایی که می‌شود کرد این است که ما در همان بافت‌های فرسوده ایستگاه مترو و حمل و نقل عمومی داریم. همان شعاع سیصد یا ششصد متر حول ایستگاه حمل و نقل را اگر شهرداری مجوز بدهد شورای شهر نمی‌تواند این را تصویب کند. ما این موضوع را پیشنهاد دادیم و مصوب کردیم و در سیاست هایمان آورده ایم. اما این را چه کسی باید تصویب کند؟ شورای عالی شهرسازی باید این را به تصویب برساند. چون یک مرجع بالاتر باید طرح تفصیلی را تصویب کند. اگر دست شورای شهر باشد ما بلدیم که این کار را برای رسیدن به منابع مالی پیش ببریم. البته این یک کار درست و اصولی هم هست.
علیخانی ادامه داد: در دنیا وقتی به یک مرکز تجاری مجوز می‌دهند قبلا مساله دسترسی با حمل و نقل عمومی به آن مکان پیش بینی شده است. این طور نیست که اول در یک نقطه‌ای آن مرکز تجاری ساخته شود و بعد برای مشکل حمل و نقل به فکر چاره بیفتند. اینکه می‌بینیم معضل ترافیک یا حمل و نقل ما حل نمی‌شود به همین اشکال بر می‌گردد. در دنیا اول حمل و نقل را ایجاد می‌کنند و بعد حول آن ایستگاه مجوز ساخت و ساز و تراکم می‌دهند تا مردم به سهولت به محل کار یا سکونتشان برسند یا از آنجا خارج شوند.
منبع؛میزان
