پشت پرده مجادله دو عضو شورا چه بود؟

این بگو مگوی شهرداراسبق منطقه۳ و معاون خدمات شهری اسبق شهرداری تهران و اعضای کنونی شورای اسلامی شهر تهران ریشه در کجا دارد؟ موضوع قطع درختان و قلع باغات در دهه ۷۰ که اسماعیل دوستی به ان اشاره می کند چیست؟

 اگر نگاهی دقیق به سالهای ۶۸ تا ۷۹ در شهر تهران داشته باشیم جدای اتفاقاتی که نتیجه اش بازداشت و محکومیت شهردار و برخی از  مدیران ارشد شهرداری است شاهد وقایعی خواهیم بود که نتیجه‌اش تراکم فروشی ، تخریب باغات،رشد قارچ گونه برج ها ،رونق گرفتن بساط بساز و بفروش ها و شکاف طبقاتی جدی میان شمال و جنوب شهر و تبدیل طبقات اجتماعی تهران به اشراف و مستضعفین است.

یکی از سیاست هایی که در این دوره دنبال شد تبدیل باغات مناطق شمالی تهران به برج باغ‌ها و ساختمان سازی بود.

در آن دوره که شورای شهر تهران فعالیت نداشت کمیسیون ماده ۷ که وظیفه اش صیانت از باغها و فضای سبز شهری است با حضور نماینده وزارت کشور به قائم مقامی شورای شهر،نماینده فنی شهردار که در ان دوره محمد حقانی معاون خدمات شهری شهردار تهران بود و رییس سازمان پارکها و فضای سبز شهر تهران تشکیل می شد.در این کمیسیون طی دهه ۷۰ ارای بسیاری مبنی بر عدم باغ بودن! زمین ها ی شما تهران صادر شد.به شکلی که بیش از ۱۰۰ باغ در مناطق ۱،۲،۳،۴،۵و محله های کامرانیه،الهیه، نیاوران،جمال اباد و … از شمول باغ بودن خارج و تبدیل به برج باغ و ساختمان شدند.

درآن زمان حداکثر سطح اشغال باغ ها برای ساخت و ساز ۱۵۰ متر مربع بود که با نظر مدیریت شهری از سال ۶۸ به ۳۰درصد سطح اشغال افزایش یافت و همین امر انگیزه ای برای تخریب باغ ها و ایجاد ساخت و ساز و برج باغ ها شد.

نکته جالب توجه در تمامی این ارای صادره عدم تایید احکام توسط رییس سازمان پارکها و فضای سبز وقت شهرداری تهران بوده که در اعتراض به نوع رفتار این کمیسیون از امضای این اسناد خود داری کرده است.

در اکثریت قریب به اتفاق این پرونده ها جای امضای رییس سازمان پارکها خالی است و صرفاً با دو امضا نسبت به تغییر کاربری باغ ها اقدام شده است و حتی د مواردی که تعداد ان ها به بیش از ۱۰۰ مورد در منطقه ۱ میرسد پرونده ها پس از تخریب باغ ها و تبدیل به فضای ساختمانی به کمیسیون ماده ۷ رسیده است. جالب این جاست در میان اسناد مربوط به ارا صادر شده و یا مکاتبات انجام شده اسامی افرادی همچون ابریشم کار ،عظیمی نیا ،صادقی،علیخانی و …به چشم می خورد.

برای نمونه می توان به رای کمیسیون ماده ۷ به تاریخ ۳/۱۰/۱۳۷۱ برای پلاک ثبتی ۲۳۹۵/۲۱۵۸۹ واقع در شهرک ژاندارمری اشاره کرد که این کمیسیون علی رغم تصریح در گزارش کارشناس مبنی بر وجود ۱۳۴ اصله درخت رای بر عدم باغ بودن این زمین و مجوز خاک برداری می دهد. در این رای امضا  نماینده وزیر کشور وقت و نماینده فنی شهردار که در ان زمان معاون خدمات شهری نیز بوده دیده می شود و رییس سازمان پارکها انرا امضا نکرده است.
 در موارد مشابهی مانند باغی به مساحت ۱۲۲۷ متر ودارای ۱۷۵ اصله درخت مثمر و غیر مثمر واقع در خیابان الهیه خیابان دشت یار خیابان پارسا ،رای به باغ نبودن زمینی به پلاک ثبتی ۴۸۱/۴ به مساحت ۳۷۱۴ متر و ۲۲۱ اصله درخت واقع در خیابان فرمانیه،رای بر عدم باغ بودن زمینی به مساحت ۲۰۸۵ متر واقع در نیاوران،جمال اباد مورخ ۲۶/۱/۷۴ ،باغ معروف اقا بزرگی  و ده ها مورد دیگر از جمله ساخت و سازهای واقع در کامرانیه ،جمال اباد و حتی اسناد مروبط به نوع تملک زمین و ساخت ساز در ان برای برجی ۱۹ طبقه متعلق به  یکی از مدیران شهرداری وقت از جمله مواردی است که برای شهروندان تهرانی قابل طرح و پی گیری است تا مشخص شود بنیانگذارن تخریب باغات و فضای سبز شهر تهران چه افرادی بوده اند.

افرادی که امروز با اهدافی سیاسی دم از حفظ محیط زیست می زنند بد نیست کارنامه خود را یکبار مرور کنند. در اینده به تفصیل نسبت به انتشار سناد تخریب فضای سبز و باغات تهران طی دهه ۶۰ و ۷۰ اقدام خواهیم کرد. نمونه برخی از ارای صادر شده توسط کمیسیون ماده ۷ طی سالهای ۶۸تا۷۹ به شرح ذیل است: