حمل‌ونقل عمومی همیشه هم ارزان تمام نمی‌شود
به گزارش پایگاه خبری شورا آنلاین برای مثال هزینه ماهانه مترو و اتوبوس برای هر فرد در نیویورک ۱۱۲ دلار است و با توجه به درآمد حداقلی در این شهر که هشت دلار در هر ساعت است، هر فرد باید ۱۳.۷۵ ساعت از دریافتی خود در ماه را به هزینه شارژ کارت‌های ویژه استفاده از وسائل نقلیه عمومی اختصاص دهد.
بسیاری از سیستم‌های حمل و نقل شهری مانند سیستم‌هایی که در شهرهای بزرگی چون لندن و پاریس وجود دارند، هزینه جابه‌جایی مسافران را بر اساس سیستم محاسبه کرایه از مرکز شهر (zone-based system) محاسبه می‌کنند. به این معنی که هر چقدر مقصد شما از مرکز شهر دورتر باشد کرایه شما بیشتر می‌شود. این سیستم در خصوص قطارها نیز معمولا اعمال می‌شود.
به گزارش گاردین، این در حالیست که سیستم‌های حمل و نقل وابسته به مسافت برای اغلب کارگران بسیار گران است. در کنار این موضوع باید زمانی را هم که مسافران در طول سفرهای درون شهری در وسایل حمل و نقل عمومی تلف می‌کنند مدنظر قرار داد. برای مثال ساکنان نیویورک روزانه حدود ۴۸ دقیقه از زمان خود را در جابه‌جایی‌هایشان با همه انواع وسایل حمل و نقل عمومی حتی با تاکسی می‌گذرانند و در لندن این آمار ۷۵ دقیقه است. در این میان کسانی که چند شغله هستند یا در طول شیفت‌های کاری جابه‌جا می‌شوند از این زمان جابه‌جایی طولانی بیشتر متضرر می‌شوند.
چند نمونه از شهرهای بزرگ دنیا که در آنها هزینه حمل و نقل عمومی برای مسافران چندان هم ارزان تمام نمی‌شود عبارتند از:
لندن
در لندن هزینه‌های بالای بلیت مترو، امکان استفاده از این وسیله را تنها برای اقشار قدرتمند فراهم کرده و به همین علت اقشار ضعیف این شهر مانند بسیاری از شهرهای جهان از اتوبوس استفاده می‌کنند. دلیل دیگر انتخاب اتوبوس توسط مردم این شهر تعامل مستقیم با راننده و پیاده شدن در هر نقطه‌ای است که خودشان می‌خواهند.
واشنگتن دی‌سی و ویرجینیا
واشنگتن پایتخت آمریکا مرکز خطوط متروی آمریکا و دومین مرکز شلوغ حمل و نقل عمومی در ایالات متحده است. در این خطوط روزانه ۷۲۷ هزار و ۶۸۴ نفر جابه جا می‌شوند و هزینه‌های دریافتی که بر اساس میزان مسافت طی شده از محل سوار شدن مسافر (distance-based system) نه از مرکز شهر از مردم دریافت می‌شود بین ۱۲.۵ تا ۵.۹۰ دلار است. شکاف اقتصادی و اجتماعی میان استفاده از اتوبوس و مترو در واشنگتن بسیار قابل توجه است.
لس‌آنجلس
خط متروی لس‌آنجلس که ۲۴ سال قدمت دارد روزانه ۳۶۲ هزار و ۹۰۴ نفر را در شش خط جابه جا می‌کند. در این خطوط برای هر جابه جایی از هر نفر ۱.۵ دلار دریافت می‌شود که در این سیستم هزینه مسافت محاسبه نمی‌شود.
مینیاپولیس
سیستم حمل و نقل این شهر ترکیبی از اتوبوس و خطوط مترو است. به طور میانگین در روزهای هفته ۲۶۷ هزار و ۷۰۰ نفر در این شهر جابه جا می‌شوند. در حالی که هزینه مسافت در این سیستم‌ها اخذ نمی‌شود اما کرایه ساعت‌های اوج رفت و آمد با ۲.۲۵ دلار بیشتر از ساعت‌های معمولی با ۱.۷۵ دلار است.
پاریس
در پاریس پایتخت فرانسه سیستم محاسبه کرایه از مرکز شهر است و روزانه حدود ۴.۲ میلیون مسافر در این منطقه جابه جا می‌شوند.
استکهلم
در استکهلم پایتخت سوئد نیز در هر دو سیستم اتوبوس و مترو از سیستم محاسبه کرایه از مرکز شهر استفاده می‌شود. روزانه ۸۹۸ هزار و ۶۳۰ نفر توسط وسایل حمل و نقل در این شهر جابه جا می‌شوند.
هنگ کنگ
سیستم‌های متروی هنگ کنگ برای کسب درآمد بیشتر اقدام به ایجاد فروشگاه‌هایی در ایستگاه‌ها کرده‌اند. در این منطقه هزینه جابه‌جایی ماهانه ۷۵ دلار و سالانه ۹۰۰ دلار است.
در شهرهایی مانند نیویورک و لندن هر گاه صحبت از کرایه‌ها می‌شود بحث بر سر افزایش آن است نه کاهش آنها و به همین علت مقامات حمل و نقل لندن اعلام کرده‌اند که باید توجهات بیشتری به افزایش کرایه‌های حمل و نقل عمومی شود چرا که در شهری مانند لندن ادامه پیدا کردن این مساله ناآرامی‌های اجتماعی را بوجود خواهد آورد.