مهر را پر مهر بسازیم

از همین روی، نه فقط شمار پر شمار دانش آموزان عزیز و دانشجویان گرامی با ر غبت و اشتیاقی وصف ناپذیر به پیشواز آن می شتابند بلکه ما گروه بزرگسالان نیز با ورود به این فصل دل انگیز، حیاتی دوباره می گیریم و فصلی نو پیش روی خود می یابیم.

بنابراین اینک که در آستانه این فصل طربناک و زیبا و خاطره انگیز قرار گرفته‌ایم و انبوه فرهنگیان گرامی ما، اعم از اساتید و معلمان و دانش آموزان و دانشجویان عزیزمان، برای آغاز این فصل ممتاز لحظه شماری می کنند لازم می دانم آغاز سال تحصیلی را به همه آنان تبریک و تهنیت بگویم و از خدای بزرگ برای همگان موفقیت روز افزون مسئلت می نمایم.

همچنین، لازم می دانم به سبب مسئولیتم در نیروی انتظامی و تجارب دوران تحصیل و طبابت و تدریسم نکاتی را ، هر چند به اجمال و کوتاه خاطر نشان سازم.

هر معلم، مربی و استادی علاقمند است افراد تحت آموزش و تربیت او مفاد یادگیری را در "حد تسلط " فرا بگیرند،آنها را به خوبی در حافظه خود اندوزش نمایند و در صورت لزوم آنها را با سهولت و دقت به یاد آورند.

می دانیم که هر یک از این سه مرحله ( یادگیری ، ذخیره و یاد آوری ) متاثر از چندین و چند عاملند و لاجرم پرداختن به همه آن عوامل از حوصله نوشتاری چون این خارج است.

لیکن، از میان آن عوامل پر تعداد یک عامل نقش " پیش نیاز " و عوامل زمینه ساز را ایفا می نماید و در نتیجه فقدانش فرآیند یادگیری را دستخوش اختلال و کاستی می سازد و  آن عامل پر اهمیت " احساس امنیت روانی " است.

امنیت روانی نوعی رهایی از فشار و ترس و اضطراب و دلواپسی است که مغز و ذهن را مهیا ی کسب اطلاعات و پردازش دقیق داده ها می سازد.

شواهد مطالعاتی ما نشان از آن دارد که معلمان و مربیان سهم شگرفی در ایجاد و تقویت این احساس خوشایند و دلپذیر و یا در کاهش و تقلیل آن دارند.

 این احساس نه به آموزش و سخنرانی و توصیه های مستقیم بلکه با اشار ه ها و کنا یه ها و تمثیل های تلویحی و غیر مستقیم شکل می گیرد و بسط و گسترش می یابد به همین سبب از همه معلمان و مربیان گرانمایه انتظار داریم در این خصوص سهم و نقش خود را آن گونه که بایسته است، ایفاء نمایند.

یادمان باشد " احساسِ امنیت " نضج یافته در دوران تحصیلی ، برای همیشه فرد را در برابر گزندهای روزگار مصون می سازد.

همان گونه که از آمارها و اطلاعات منتشره پیداست امروزه روز، شماری از کج روان و جامعه ستیزان، دانش آموزان عزیز و دانشجویان گرامی را آماج های مناسبی برای تعمیم کنش های کج روانه خود می دانند و از هیچ کوششی برای فرو غلتاندن این دو گروه آینده ساز و بالنده جامعه در دام آسیب ها و کج کارکردی های اجتماعی فرو گذار نمی نمایند.

به همین سبب از همه انتظار می رود که در پیشگیری از وقوع چنین رخ داد ناگواری قدم فرا سو نهیم و با بهره گیری از دانش و توان خود مانع از اشاعه آسیب ها و کژکارکردی ها در میان دانش آموزان و دانشجویان عزیز شویم.

تجارب ما نشان می دهد که یکی از موثر ترین روش های پیشگیری از انواع آسیب های اجتماعی " واکسینه سازی روانی " است. یعنی چنانچه افرادِ تحت تعلیم و تربیت خود را ، از پیش، از عوارض و پیامدهای وخیم فرو شدن در باتلاق آسیب ها آگاه سازیم و به گونه ای موثر هیجان و ترس را در آنان بر انگیزیم، اغلب آنان در دام آن آسیب ها گرفتار نمی شوند.

روش موثر دیگر نیز " مهارت آموزی "، به ویژه مهارت "جرات ورزی" و " تاب آوری" است. این دو مهارت به فراگیران ما کمک می کند تا هم درخواست های وسوسه گران خناس را رد کنند و هم در برابر فشارها و تنیدگی ها مقاومت ورزند.

ما نیز در ناجا آماده ایم تا در این خصوص با معلمان و مربیان گرانقدر همراه و همگام شویم و با اقدامات مختلف از گرفتار شدن افراد جامعه در دام آسیب ها پیشگیری نماییم.

در هر جامعه ای و نیز جامعه ما شماری از دانش آموزان به دلایل پرشمار در مراحل مختلف تحصیل تعدادی از" بد رفتاری " های ریز و درشت را تجربه می نمایند. با " مداخله " بموقع و " روانشناسانه " و " دلسوزانه و هماهنگ " در این بدرفتاری ها ، می توان بزودی آنها را از میان راند و تعادل رفتاری را به مرتکبین آن بدرفتاری ها باز گرداند.

اما، مداخله ناصحیح و غیرکارشناسانه و تنبیه گرایانه و یا بی اعتنایی محض و اداره باری به هر جهت کلاس و مدرسه، می تواند زمینه ساز گرایش شماری از دانش آموزان به "رفتارهای بزهکارانه " و ناهنجاری های اجتماعی باشد.

بنابراین، به همه مراکز آموزشی توصیه می کنیم مشاوره روان شناختی و ملاحظات کارشناسانه در رفتارهای دانش آموزان را همچون آموزش جدی بگیرند و از اثرات حیرت انگیز آن غفلت ننمایند.

ضروری است " ترک تحصیل "، " افت تحصیلی " و " نا رسایی یادگیری " جدی تلقی شود. چه، شواهد پلیسی و یافته های مطالعاتی ما نشان از آن دارد که بسیاری از بزهکاران و کجروان و جامعه ستیزان کسانی هستند که تجارب منفی و آزاردهنده تحصیلی دارند.

آنان کسانی هستند که به سبب برخی از مشکلات تحصیلی " برچسب " ( انگ ) منفی خورده و از مدرسه طرد شده اند و به همین سبب ، از همان دوران کودکی و نوجوانی پر از کینه و خصومت شده اند و در ذهن خود طرح و نقشه انتقام گیری ریخته اند. بنابراین ، افراد دارای مشکلات تحصیلی را نه تنها نباید مورد طرد و تحقیر و سرزنش قرار داد بلکه باید با ارائه " خدمات ویژه " به آنان یاری رساند.

سرانجام امیدوارم همه ما تلاش خود را به کار بندیم تا مدرسه ، دانشگاه و آموزشگاه را به محیطی سرشار از مهر ،محبت،آرامش و امنیت تبدیل سازیم و دوران تحصیل را به " جذابترین " و " خاطره انگیز ترین " دوران زیست خود و دیگران تبدیل نماییم.

مهرتان پر مهر باد…