ترافیک شهری

به گزارش شورا‌آنلاین، ترافیک واژه‌ای است جهانی و در قوانین به مجموعه عبور و مرور وسایل نقلیه، اشخاص و حیوانات در مسیری با مشخصات معین اطلاق می‌شود. به عبارتی واژه ترافیک وقتی موضوعیت می یابد که سه عامل: انسان، راه و وسیله نقلیه وجود داشته باشد.
در سال ۱۸۵۰ میلادی تنها چهار شهر با جمعیت بیشتر از یک میلیون نفر در دنیا وجود داشت و در سال ۲۰۰۰ میلادی این تعداد به بیش از دو هزار شهر رسید که به تبع چنین رشد فزاینده جمعیتی وقتی با افزایش بی‌رویه خودروهای شخصی همراه می شود، موضوع کنترل ترافیک شهری اهمیت و جایگاه ویژه ای 
می یابد. در حال حاضر ۲۰ درصد کل انرژی جهان صرف بخش حمل و نقل می‌شود و نیز منشا قسمت عمده ای از آلودگی هوای شهرهاست. بر اساس بررسی‌های به عمل آمده، پیش بینی می شود با وابستگی بیش از پیش مردم به استفاده از اتومبیل تا سال ۲۰۲۵ مصرف انرژی در این بخش و انتشار گاز های گلخانه ای مرتبط با آن نسبت به سال ۲۰۰۰، دو برابر شود.از اوایل دهه ۴۰ شمسی توسعه پرشتاب و نامتوازن شهرهای بزرگ ایران
آغاز گردید که این رویداد با واردات و مونتاژ 
اتومبیل ها در کشور همراه شد.در این زمان به مرور مدیران شهری ایران پدیده هایی مانند ترافیک و آلودگی هوا را تجربه می کردند. برای شهری مانند تهران این تحولات در حالی بود که مرکز شهر به شکل 
سنتی طراحی شده بود و از مدرن سازی شبکه های حمل و نقل فضای مجاور مرکز شهر که به مرور به وجود می‌آمد تاثیری نگرفته بود.اما اکنون دیگر همه می دانند مسئله ترافیک در تهران به معضلی چند وجهی بدل گردیده است. معضلی که آثاری از قبیل ایجاد اختلالات روانی، اتلاف وقت، افزایش مصرف سوخت،‌ آلودگی های محیطی، افزایش تصادفات منجر به خسارات مالی و جانی تنها بخشی از آثار مخربی است که جامعه شهری را به طور مداوم درگیر خود کرده است.برای بررسی
دقیق‌تر موضوع ترافیک باید بدانیم مهندسی 
حمل و نقل و ترافیک شامل استفاده از فناوری و اصول علمی برای برنامه ریزی، طراحی عملکردها،‌مدیریت بهره برداری از تسهیلات برای هر نوع جابجایی 
به منظور تامین ایمنی،‌امنیت، سرعت،‌راحتی، صرفه اقتصادی و سازگاری با محیط زیست در حرکت انسان و کالاست. بنابراین هرگونه راه حل علمی و دقیق رفع معضل ترافیک، اگر مستقل از واقعیات محیطی، اجتماعی، اقتصادی و حتی فرهنگی ارائه و اجرا شود در بهترین حالت در کوتاه مدت قابل استفاده بوده و شاید در دراز مدت خود باعث به وجود آمدن مشکلات دیگری در حوزه حمل و نقل و ترافیک شود. در این خصوص یک راه حل موفق حمل و نقلی برای معضلات ترافیکی باید چهار اصل ذیل را مد نظر قرار دهد:
۱- برای یک جابجایی یا سفر، روش ها، امکانات و تسهیلات مختلفی وجود داردMulti module
۲-سیستم های حمل و نقل و ترافیکی دارای اجزا و بخش های مختلفی هستند که باید به صورت جزء 
به جزء و از نقطه نظرات مختلف بررسی شود (تاثیر تصمیم های حمل و نقلی بر سایر بخش های 
حمل و نقلی لحاظ گردد)Multi sector 
۳-تصمیم گیری و اقدام های حمل و نقلی و ترافیکی با مسائل مختلف اقتصادی، اجتماعی، انرژی، آلودگی هوا در ارتباط است. Multi problem 
۴-بخش های مختلف سیستم حمل و نقل در حوزه های مختلف به یکدیگر وابستگی و ارتباط دارند. Multi discipline 
در ذیل به بیان فهرست وار برخی از علل ترافیک شهری و برخی از راهکارهای کاهش ترافیک شهری می پردازیم:
**
علل ترافیک شهری
•فرهنگ نامناسب استفاده از وسایل نقلیه همگانی و سهم پایین سفر های پیاده و با دوچرخه
•توزیع نامناسب مراکز ارائه امور خدماتی ، اداری، تجاری و . . . در سطح مناطق که باعث ازدیاد سفرهای درون شهری می شود 
•عدم ایجاد زمینه کافی برای استفاده از اینترنت در جهت انجام امور اداری شهروندان
•عدم وجود شبکه حمل و نقل همگانی با پوشش مناسب
•ترددخودروهای فرسوده
•بافت قدیمی مراکز شهر و وجود معابرکم عرض
•سطح پایین از فرهنگ رفتاری ترافیک بین سواره و پیاده
•تداخل حرکت وسایل نقلیه با عابرین پیاده
•پارک خودرو ها در معابر کم عرض و عدم رعایت قانون توسط رانندگان، پارک های دوبل و توقف در مناطق پارک ممنوع
•توقف های مکرر و خارج از ضابطه تاکسی ها و خودروهای مسافربر
**
چند راهکار کاهش ترافیک شهری
• ایجاد حمل و نقل عمومی کارآمد از قبیل مترو، اتوبوس رانی و ایجاد پایانه‌های مناسب در ایستگاههای مترو
• ممنوعیت ورود ماشین آلات سنگین به داخل محدوده شهری
• ارتقای کیفیت خودروهای درون شهری و عملی کردن ممنوعیت تردد خودروهای فرسوده
• احداث گسترده پارکینگ های عمومی در سطح شهر
• استفاده از فضاهای زیر سطحی جهت تردد عابرین پیاده از سطح خیابان
•مدیریت زمان شروع و پایان ساعات کاری به منظور توزیع بار ترافیک در بازه زمانی بزرگتر
•توسعه تجارت الکترونیک
•استفاده از روش های تشویقی و ایجابی جهت استفاده شهروندان از وسایل حمل و نقل عمومی
با همه این ها باید بدانیم معضل ترافیک مسئله ای نیست که با چند روش مشخص قابل حل باشد بلکه می بایست مجموعه‌ای از راه‌حل‌های همه جانبه نگر ارائه شود و تمام دستگاه های ذی ربط خود را موظف به ایفای نقشی مثبت برای اجرای آن بدانند.