قانون گریزی چند ده متر زیر زمین/آب از آب تکان نمی خورد
به گزارش پایگاه خبری شورا آنلاین در ازدحام اول صبح همزمان با ورود به قطارشهری، انواع و اقسام دست فروشان هجوم می آورند و در حالیکه جا برای سوزن انداختن نیست، در یک چشم بهم زدن بساط خودشان را برای عرضه انواع و اقسام اجناس رو می کنند. دستفروشانی که تبدیل به سارقان آرامش و امنیت روانی بسیاری از مسافران مترو شده اند.
در این میان هم صدای اعتراض شنیده می شود و هم صدای حمایت. با یکی از دست فروشان که خانم میانسال است سر صحبت را باز می کنم. خانم میانسال دلیل انتخاب مترو را وجود مشتریان همیشگی، انبوه تردد و تنوع مشتری عنوان می کند و می گوید امکان اجاره مغازه را ندارد و برای پرداخت هزینه های دو فرزند دانشجو باید از صبح زود تا آخر شب دستفروشی کند.
در همین حین یکی از مسافران به حمایت از حضور دستفروشان پرداخت و گفت: وجود این فروشندگان برای ما نیز بسیار مناسب هست هم با قیمت ارزانتر اجناس موردنیازمان را خریداری می کنیم و هم از وقت مان بطور بهینه استفاده می کنیم. به قول معروف وقت طلاست و همزمان که مسیر را طی می کنیم، خرید هم انجام می دهیم!
در مقابل عده ای از مسافران به مخالفت با این تز حمایتی پرداختند و مدعی شدند که جمع کردن دستفروشان، زمینه مقابله با فساد و دزدی در مترو را فراهم می کند. چراکه شلوغی و ازدحامی که دستفروشان ایجاد می کنند، امکان دزدی را بیشتر و راحت تر کرده است. خانم جوانی در تایید صحبت های دوستش گفت: این هم یک جور تکدی گری است با ورژن جدید. اجناس قلابی و بی کیفیت را به قیمت جنس درجه یک یا دو به مردم می فروشند و از احساسات مردم سواستفاده می کنند.
مرد میانسالی که از حضور دست فروشان به شدت ناراضی است می گوید:اینجا مترو است یا بازار؟! این دیگر چه وضعی است چرا مسولین رسیدگی نمی کنند؟
آری این یک واقعیت است که متاسفانه با پدیده جدید اجتماعی دستفروشی، واگن های مسافربری به بازارچه تبدیل شده است و در این بازارچه دایمی هر جنسی که تصور کنید عرضه می شود.
بخش اعظم دستفروشان را زنان سرپرست خانوار تشکیل می دهند. زنانی که برای امرار معاش از صبح زود تا اخرین ساعات کار مترو، روز خود را در میان هیاهوی مسافران سپری می کنند و انواع و اقسام اجناس را با قیمت هایی نازل تر به مردم عرضه می کنند.
علیرغم جلوگیری ماموران مترو و تذکر به مسافران جهت عدم خرید از دست فروشان، همچنان مردم با رغبت کامل از آنان خرید می کنند و این قصه همچنان ادامه دارد. قطعا پاک کردن صورت مساله نمی تواند راهگشای این معضل بزرگ باشد و باید دنبال جواب این سوال ها رفت.
*چرا فروشندگان مترو که بیشتر آنان را زنان تشکیل می دهند، هرروز بر تعدادشان افزوده می شود؟
*چرا با وجود ارگان هایی چون کمیته امداد ،بهزیستی ،ستاد توانمند سازی سرپرست خانوار شهرداری و… هنوز تعداد بسیاری از سرپرستان خانوار به دستفروشی مشغولند؟
*خانه های کار آفرینی و کوثر شهرداری چرا جایگاه امن برای امرار معاش این زنان نیست؟
*زنان بی پناهی که دو جوان دانشجوی نخبه و همسر معتاد دارد برای برطرف کردن حداقل مایحتاج خود به کجا می تواند پناه ببرد؟
نکته جالب توجه اینکه شهردار تهران اخیرا در مصاحبه خودش مدعی شد که دستفروشی در مترو تنها مختص مترو تهران نیست و در تمام دنیا از جمله نیویورک، مسکو، توکیو و لندن هم این معضل اجتماعی وجود دارد. اگرچه نمی توان منکر ادعای قالیباف شد اما بدون شک متروی شهرهای مختلف دنیا که نام برده شد، این حجم از دستفروش را هرگز به خودشان ندیده اند و نخواهند دید. البته باید به این بخش مهم از صحبت های شهردار نیز توجه داشت که جمع آوری و برخورد شهرداری با دستفروشان نیز با واکنش های منفی برخی ها مواجه می شود که معتقدند نباید مانع کسب و کار این افراد شد.
بدون شک این نگاه ها و برخوردهای سلیقه ای با معضل دستفروشی که البته فقط مختص مترو نیست و رشد قارچ گونه ای دارد، گره ای از مشکلات باز نمی کند و تنها باعث سردرگمی بیشتر و بلاتکلیفی پرونده خاک خورده آن می شود. قطع به یقین ریشه کن کردن پدیده های چون دستفروشی مستلزم ریشه یابی، ارائه راهکارهای قانونی و البته قابل اجراست که به این بحران بزرگ و جدی پایان دهد.
اما متاسفانه در سال های اخیر شاهد این واقعیت تلخ هستیم که مسئولان مربوطه تنها توپ را به زمین یکدیگر انداخته اند و قدم چندان مثبت و ثمربخشی در این خصوص برنداشته اند.
/تهیه گزارش:طیبه رضایی راد/
